Jak rozpocząć życie duchowe?

Pytanie, które może wydawać się banalne. Wychowani w tradycji religijnej jesteśmy (w większości) w trakcie życia duchowego choćby przez codzienną (czy też okazyjną) modlitwę, uczestnictwo w nauce religii, katechizację, udział w nabożeństwach, mszach św., wysłuchane kazania, rekolekcje itp. Dla osób duchownych dochodzi jeszcze cały okres zwany formacją podstawową i ciągłą.

Jednak życie duchowe w sensie życia z Bogiem pogłębiające się w kierunku doskonałości i świętości zawsze rozpoczyna się od naszego aktu woli. Oczywiście aktu opartego na aktach wiary, nadziei i miłości ale zawsze to ja muszę przynajmniej zgodzić się na takie właśnie życie z Bogiem, jeśli nie będzie to tęskne a czasem bolesne szukanie Boga czy też radosne, uszczęśliwiające zakochanie się w Nim. Droga życia duchowego jest właśnie poprzedzona aktem decyzji na takie życie. Jest to zawsze droga ludzkiego dążenia, aby Bóg był w naszym życiu na właściwym mu miejscu. To wysiłek człowieka przyjęcia Boga, który przychodzi do niego.

Świadectwo takiego zmagania się ze sobą i odpowiadania na Boże wezwanie daje „Dziennik Duchowy” Sługi Bożego Ojca Franciszka Marii od Krzyża Jordana, założyciela zgromadzenia Salwatorianów i Salwatorianek.